Nakon Austrugarske okupacije Srbije u ratom razorenom Paraćinu na jesen 1915. godine ulaze nemački vojnici. Neposredno pred dolazak Nemaca u Paraćin grupa viđenijih Paraćinaca dolazi do industrijalca Čeha, Jovana Sjenickog da ga zamole da prihvati mesto predsednika opštine i zastupa Paraćince pred novom okupacionom vlašću jer je poznavao jezik, kulturu i mentalitet do tada za Pomoravce potpuno nepoznate nemačke vojske.
Bugari pozdravljaju Austrougarske vojnike 1916. godine u okupiranom Paraćinu
Hrabrost i solidarnost ovog čoveka koju je pokazao u prvim mesecima okupacije, gde je svojim životom i životima članova svoje porodice garantovao Nemcima da niko od građana Paraćina neće da pruži oružani otpor te da sabotira nove lokalne vlasti, jednaka je sa hrabrošću Paraćinskih oficira i vojnika koji su se u tom trenutku povlačili preko Albanije. Kako su Nemci zaplenjivali sve potrepštine koje je njihova vojska potraživala, Sjenicki je uspeo da spreči dodatnu prisilnu rekviziciju, i borio se protiv ulaska nemačkih vojnika u kuće ljudi, ubedivši ih da sve što budu tražili mogu da dobiju preko opštinske uprave. Sprečio je okupatore da skinu zvona sa paraćinske crkve, a s obzirom da su Nemci, strahujući da bi se muško stanovništvo grada moglo ohrabriti na ustanak, u više navrata razmatrali opciju masovnog interniranja stanovništva, do toga, na sreću i zbog intervencije Sjenickog ipak nije došlo. Uoči dolaska bugarskih okupacionih snaga u Paraćin, veliki broj učitelja i sveštenika (koje je bugarska vlast sisitematski progonila) iz grada i okoline uspeo je na vreme da se skloni preko Morave, u čemu je uloga Sjenickog bila od presudne važnosti, na teritoriju pod kontrolom Austrijanaca. ”Tek kad Bugari preuzeše vlast u Paraćinu, videsmo kako nam je dobro bilo pod Nemcima”, navodi Sjenicki. Dobivši pouzdanu informaciju od Nemaca da mu Bugari spremaju likvidaciju, on se na proleće 1916. sklonio u Beograd.
