Sinoć je u Kulturnom centru u Paraćinu održana promocija knjige “Srpska priča”. Istoričar Nemanja Dević je priredio memoarske ratne zapise majora Aleksandra Miloševića, oficira Kraljevine Jugoslavije i Jugoslovenske vojske u otadžbini, ustanikom i učesnikom građanskog rata, i dopunio ih istraživanjima o njegovom burnom životu koji se okončao u Kanadi 2009.godine.
Tim povodom Nemanja Dević je napisao:”Poslednja knjiga na kojoj sam radio ujedno je i nešto najbolje na čemu sam do sada kao istoričar radio. Reč je o memoarima majora Aleksandra Miloševića, koje sam priredio za štampu, napisao im predgovor i, nakon istraživanja, biografiju autora – ukupno na više od 200 stranica, pa je zato osećam i svojom.”Major Aleksandar Milošević je bio izvanredna, ali gotovo anonimna ličnost srpske istorije: rođen je na Vidovdan 1910. u selu Saranovo u Šumadiji, u porodici ratnika i težaka; bio je jedan od najbolje rangiranih pitomaca Vojne akademije u Beogradu u svojoj klasi 1930-ih godina, nakon čega je, baš u predvečerje svetskog rata, 1939. dobio službu u Prizrenu; junački se borio u Aprilskom ratu i, potom, bio komandant u redovima Jugoslovenske vojske u otadžbini (Lepeničkog odreda, pa brigade, pa 2. šumadijskog korpusa i Zapadno-moravske grupe korpusa); bio je, između ostalog, nadležan i za evakuaciju savezničkih pilota iz Pranjana avgusta 1944; jedini je visoko rangirani komandant iz redova pokreta generala Mihailovića koji od komunista nije optužen za ratne zločine niti za kolaboraciju. Uz svog komandanta prolazi celu Bosansku golgotu, o čemu vodi i dnevnik. I kada je vojska generala Mihailovića doživela poraz i vojni slom,
Aleksandar Milošević je nastavio borbu: do juna 1946. ilegalno je delovao u Šumadiji, a onda emigrirao – najpre u Grčku, pa u Italiju, Nemačku i, konačno, 1949. u Kanadu. U Vindzoru, gde se nastanio, počinje novo, jednako bogato poglavlje njegovog života. Bio je aktivan u srpskoj zajednici i u crkvi, gde je 1960-ih kao predstavnik Kanade biran i za člana eparhijskog saveta eparhije Američko-kanadske. Kada su 1990-ih započeli novi sukobi u Jugoslaviji, Aleksandar Milošević se angažovao u širenju istine o srpskom narodu i njegovoj borbi. U rodno selo došao je prvi put 2002, posle skoro šest decenija. Njegovi preživeli vojnici, tada starci u devetoj deceniji života, dočekivali su ga uz vojnički pozdrav i raport. Preminuo je 2009. u stotoj godini života i po svojoj želji sahranjen je u rodnom Saranovu, slučajem istog dana kada je u Beogradu na večni počinak ispraćen blaženopočivši patrijarh Pavle.
