Novog, 46. po redu patrijarha SPC, dosadašnjeg mitropolita zagrebačko-ljubljanskog Porfirija, na patrijaršijski tron je dovela ruka monaha iz manastira Sisojevac u opštini Paraćin Mateja Ristanovića, koji je iz jevanđelja izvukao kovertu sa imenom vladike Porfirija.
Pored Porfirija, kadidati za novog poglavara su, prema glasovima eparhijskih i vikarnih vladika sa pravom glasa, bili i Irinej Bulović i episkop banjalučki Jefrem, ali apostolskim žrebom je odlučeno da to bude najmlađi od njih, dosadašnji mitropolit zagrebačko-ljubljanski Porfirije
Patrijarh Porfirije rođen je 22. jula 1961. godine u Bečeju, a kršteno ime mu je bilo Prvoslav. Živeo je i osnovnu školu je završio u Čurugu, mestu strašnog stradanja Srba u Drugom svetskom ratu od strane mađarskih fašista, kao središta čuvene i izrazito patriotske istorijske Šajkaške oblasti, koja je iznedrila nebrojane velikane i junake srpskog naroda. Nakon završetka osnovne škole, patrijarh Porfirije završava i elitnu Zmaj Jovinu gimnaziju u Novom Sadu.
“Zamonašen je 1985. godine u manastiru Visoki Dečani u Metohiji, a diplomirao je na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu 1986. godine. Pre studija bogoslovije, studirao je arheologiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu.
Na doktorskim bogoslovskim studijama boravi u Atini od 1986. do 1990. godine, kada često odlazi na Svetu Goru, na kojoj se sreće sa najvećim duhovnicima pravoslavne vere. Po sticanju zvanja doktora teologije (tema doktorata na Bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Atini: ”Mogućnost poznanja Boga kod Apostola Pavla po tumačenju Svetog Jovana Zlatoustog”) vraća se u Otadžbinu i po blagoslovu episkopa bačkog Irineja odolazi u čuveni srednjevekovni manastir Svetih Arhangela, u Kovilju kod Novog Sada, gde biva rukopoložen u sveštenomonaški čin i postavljen za igumana.
Za njim u manastir dolazi mnoštvo mladih monaha i iskušenika. To su godine kada manastir Kovilj postaje duhovna matica mnogim mladim ljudima, pogotovo iz Novog Sada i Beograda. U manastiru Kovilj se iguman Porforije posebno angažuje na lečenju obolelih od bolesti zavisnosti. 1999. godine biva izabran za episkopa jegarskog (eparhija u Mađarskoj), i vikara eparhije bačke Srpske pravoslavne crkve. Na Bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, nasledio je na katedri pastirske psihologije čuvenog psihijatra, akademika Vladetu Jerotića. Njegova predavanja posećivali su ne samo studenti bogoslovskog fakulteta, već svih ostalih fakulteta na univerzitetu.
Zajedno sa grupom stručnjaka, najpre psihologa, lekara, kriminologa i sociologa, vladika Porfirije osniva udruženje koje se bavi resocijalizacijom žrtava destruktivnih verskih sekti i kultova.
Episkop Porfirije je, već deceniju, ne samo predsednik Upravnog odbora, nego i pravi spiritus movens čuvenog Humanitarnog fonda ”Privrednik“, koji obezbeđuje stipendije za veliki broj nadarenih, a siromašnih učenika i studenata. Fond ”Privrednik” je jedna od najvažnijih institucija srpskog naroda sa ogromnom filantropskom tradicijom.
Vladika Porfirije bio je i član Saveta Republičke radiodifuzne agencije, gde je dao je ključni doprinos osnivanju crkvenih medija i pokretanju niza radijskih i televizijskih emisija koje se bave religijskim temama. 2010. godine utemeljio je i obnovio svešteničku službu u srpskoj vojsci nakon decenija komunizma i bezbožništva.
Patrijarh Porfirije govori tečno grčki, engleski i nemački jezik, a uspešno se služi i ruskim.
Bio je mitropolit zagrebačko-ljubljanski od 2014. godine.
Sveti Arhijerejski Sabor Srpske pravoslavne crkve na svom zasedanju 18. februara 2021. godine u Spomen hramu Svotog Save u Beogradu, izabrao je Njegovo Visokopreosveštenstvo Mitropolita zagrebačko-ljubljanskog dr Porfirija za Patrijarha srpskog.
Kao i sav episkopat, monaštvo i sveštenstvo Srpske pravoslavne crkve i patrijarh Porfirije je poštovalac obnove monarhije i mučeničke Jugoslovenske vojske besmrtnog generala Dragoljuba Mihailovića, a takođe i njegova posvećenost Svetosavlju i Kosovskoj misli zaslužuje pohvale.” kaže se između ostalog o novom patrijarhu SPC na FB stranici ISTORIJA SRBA.
