Paraćin je grad koji je godinama unazad na republičkom nivou odliučivanja bio naklonjen desnici. Ubedljive pobede Srpske radikalne stranke u prvoj deceniji 21. veka se još pamte kao dominantne ali pirove pobede iz razloga što nikad nisu bile preslikane i na lokalnom nivou.
SNS kao stranka desnog centra od 2012. godine preuzima ulogu nešto ekstremnijih radikala ali se i njihovi fenomenalni rezultati na parlamentarnim izborima nikad nisu poklapali sa lokalnim gde je Demokratska stranka uvek uspevala da prva istrči trku i da sa grupama građana i SPS napravi koaliciju u kojoj su naprednjaci bili suvišni. Još su nam u svežem sećanju rezultati izbora iz 2016. godine gde je SNS na parlamentarnim izborima imao skoro 18.500 glasova dok je na lokalu taj rezultat bio tri puta manji. Jedna nezabeležena situacija u Srbiji, gde lista Aleksandra Vučića na parlamentarnim izborima ima 12 000 glasova više od liste Aleksandra Vučića na lokalu. Danas se u Paraćinu pored radikala koji 2016. nisu uspeli da pređu cenzus i Pokreta Dveri koji više ne postoji pojavljuju i dve nove ekstremnije desničarske stranke, “Zavetnici” i “Srpska desnica” gde i jedni i drugi ubrzano rade na pravljenju infrastrukture za aprilsku izbornu trku.
Grupacija Miše Vacića je već uzdrmala javnost Paraćina sa nekoliko ekstremnih napada na dugogodišnjeg predsednika opštine Sašu Paunović, gde su jednim teatralnim nastupom ispred opštinskog suda pokušali da animiraju potencijalne birače da bi kasnije sa parolom “Paune shvati, nećemo stati” naružili više fasada u gradu ali i poslali jasnu poruku na čiju su se stranu svrstali u paraćinskom političkom ratu. Za razliku od radikala i desnice, Srpska stranka “Zavetnici” koju predvodi Milica Đurđević – Stamenkovski čiji su bilbordi već osvanuli u Paraćinu, ostavljaju utisak jedne umivenije desničarske priče sa elokventnijim i manje sirovim reprezentima njihove politike, gde se u prvi plan stavljaju migranti koji po njima mogu da ugroze tradicionalni način života u Srbiji kao i tema odbrane Kosova i Metohije kao neraskidivog dela Srbije. Srpska Mari Le Pen kako su je prozvali mediji, Milica Đurđević Stamenkovski ništa manje ekstremnija od Vacića i Šešelja, desničarsku politiku, veoma mudro sa puno pristojnosti u javnim nastupima spušta na nivo da ta politika bude prihvatljiva i široj populaciji od one tradicionalne desnice u Srbiji koju su personifikovali Šešeljevi četnici sa ikonografijom iz Bulajićevih partizanskih filmova. Šta u Paračinu radikali, desnica i zavetnici mogu da urade pa čak i nakon smanjenja cenzusa na 3%, znaće se nakon njihove odluke da li su spremni da razgovaraju jedni sa drugima, i da se možda pojave u jedinstvenom desnom frontu kako bi imali odbornike u novom skupštinskom sazivu.
